Surogatka - Louise Jensen

Witajcie w piątek :) Dzisiaj przedstawiam Wam książkę, którą ostatnio przeczytałam, a jest to Surogatka autorki Louise Jensen. Co o niej sądzę? Zapraszam na post. 

Gatunek: kryminał, sensacja, thriller
Liczba stron: 400 

Znasz to uczucie? Kiedy zależy ci na czymś tak bardzo, że prawie byłabyś gotowa za to zabić?

Uważaj, o co prosisz…
Kat i jej mąż Nick próbowali wszystkiego, żeby zostać rodzicami, i po kolejnej porażce są bliscy rezygnacji. Jednak przypadkowe spotkanie z Lisą, przyjaciółką Kat z dzieciństwa, daje parze ostatnią szansę na spełnienie marzeń.
Ale przeszłość Kat i Lisy jest pełna mrocznych sekretów.
Co gorsza, Kat podejrzewa, że Lisa nie mówi jej wszystkiego.
Dla Kat to miała być prosta historia ze szczęśliwym zakończeniem – jednak z biegiem czasu na jej perfekcyjnym życiu zaczynają pojawiać się rysy i pęknięcia. W końcu staje się jasne, że kobieta nie może dłużej uciekać przed własną przeszłością, jeśli chce ocalić rodzinę…


Książkę czyta się bardzo lekko. Już od początku mamy akcję. Później jest tylko lepiej. Cały czas jesteśmy ciągnięci za nos. Pojawiają się różne domysły. Około dwusetnej strony akcja nabiera tempa i wciąga coraz bardziej. Przyznam się, że zarwałam nockę, by dokończyć. Nie mogłam pokusić się by ją odłożyć, ponieważ każdy rozdział był jeszcze bardziej interesujący. Uważam, że jest to dobry znak, bo rzadko która książka jest w stanie sprawić, że tracę poczucie czasu. Wiadomo, nie jest to książka rewelacyjna, ale jedna z lepszych z tego gatunku. Czułam lekki dreszczyk, troszkę strachu, szybsze bicie serca. Wczułam się w historię jakby była prawdziwa. Zakończenie? Niespodziewane! W życiu bym się nie domyśliła, że tak to się skończy. W książce bardzo podobało mi się też to, że skupiła się też na czymś innym, a mianowicie na problemie przemocy domowej/ patologi rodzinnej. Książka pokazała jak dzieci wychowujące się w takiej rodzinie, nie potrafią żyć w dorosłym życiu. Książka pokazuje także jak krucha jest nasza psychika.Czy z miłości jesteśmy w stanie zrobić tak wiele? Do czego doprowadzają paranoje? I jak z tym później żyć.

Przykładowe cytaty z książki:

"Tak to już jest, że człowiek zawsze szuka winnych."

"Nic tak nie boli jak świadomość, że coś właśnie dobiega końca."

"Zawsze dostajemy to, na co zasługujemy."

"Jak wiele może stracić człowiek, zanim się załamie?"